The Social Integration of Sacrifıcial Worshıp in Islam
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.17573013Keywords:
Sociology of religion, Islam, Worship, Sacrifice, Brotherhood, Social IntegrationAbstract
Sacrificial worship is a common practice in divine religions such as Judaism, Christianity and Islam. This worship is an expression of submission to Allah and gratitude.acrificial worship is a common practice in divine religions such as Judaism, Christianity and Islam. This worship is an expression of submission to Allah and gratitude. In the Jewish tradition, sacrifice has various symbolic meanings such as purification, protection, relief, sacrifiacrificial worship is a common practice in divine religions such as Judaism, Christianity and Islam. This worship is an expression of submission to Allah and gratitude. In the Jewish tradition, sacrifice has various symbolic meanings such as purification, protection, relief, sacrifice and blessing. In Christianity, on the other hand, the concept of sacrifice is considered more within the framework of the belief in atonement. Especially the Prophet. The fact that Jesus sacrificed himself to get forgiveness of sins forms the basis of this understanding. For this reason, Christians, Hazrat. They describe Jesus as the “lamb of God”.
The ritual and worship aspect of religions encompasses all religious practices practiced by its adherents. In Islam, various religious ceremonies and primary acts of worship are considered within this framework. Faith and worship are considered two fundamental, complementary elements in Islamic belief. In this context, neither faith alone nor worship alone is sufficient; they must coexist to achieve meaning. Sacrifice is also an important part of this unity. The Quran states that it is legitimate to sacrifice animals, which God provides as sustenance, in His name (Al-Hajj, 22:34). Sacrifice is a symbol of closeness and submission to God. This act of worship, shaped by the story of Abraham and Ishmael, not only fosters individual purification but also strengthens social solidarity. Sacrifice sacrificed during Eid al-Adha increases mutual support among individuals and strengthens feelings of brotherhood and solidarity. In this respect, the act of sacrifice becomes an important element supporting social integration among believers. In Islamic societies, sacrifice should be considered not only as an individual religious obligation but also as a powerful social ritual that shapes and reinforces social relationships. As a result of this research in which the Document Analysis Method was used, it was revealed that the sacrifice ritual played an important role in the unity and solidarity of individuals and in ensuring social integration.
References
Abuzar, C. (2012). ‘‘Dinin Toplumsal Yaşam Üzerindeki Etkisi’’. Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi ,16(26), 143-153.
Adam, J. L. (2007). Dinlerde kurban anlayışı (Çev. A. Yılmaz). Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
Akdoğan, A. (2020). ‘‘Kültür ve Din’’, Din sosyolojisi el kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları, 437- 452.
Ateş, A. O. (1996). İslam’a göre cahiliye ve Ehl-i Kitab örf ve adetleri, İstanbul: Beyan Yayınları.
Bardakoğlu, A. (2002). ‘‘Kurban’’ (İslam’da Kurban). Diyanet İslam Ansiklopedisi, Cilt 2, ss. 2-11). Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Bilgiseven, A. (1986). Genel sosyoloji. İstanbul: Filiz Kitabevi.
Bilmen, Ö. (1971). Büyük İslam ilmihali. İstanbul: Bilmen Basım ve Yayınevi.
Challaye, F. (1998). Dinler tarihi (Çev. Samih Tiryakioğlu). İstanbul: Varlık Yayınları.
Coştu, Y. (2020). ‘‘Toplumsallaşma ve Din’’, Din sosyolojisi el kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları.
Çağatay, N. (1989). İslam dönemine dek Arap tarihi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Çapcıoğlu, İ. (2008). ‘‘İslam’da İnsan Onuru ve Sosyo- Kültürel Bütünleşme’’. Diyanet Aylık Dergi, 205, 21-24.
Çelik, Y. (2014). “Kur’an’da İbadet”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 41, 203-221.
Çetin, Ö. (2008). Kurban ile ilgili inanç ve tutumlar, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Fakültesi, Felsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı, Doktora Tezi.
Daryal, A. (2009). Kurban kesmenin psikolojik ve metafizik temelleri, İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
Derveze, M. İzzet. (1997). et-Tefsiru’l-Hadis: Nüzul sırasına göre Kur’an tefsiri (Çev. Şaban Karataş). İstanbul: Ekin Yayınları.
Diyanet İşleri Başkanlığı. (2014). Türkiye’de dini hayat araştırması: Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Diyanet İşleri Başkanlığı. (2023). 2023 yılı vekaletle kurban kesim bedelleri açıklandı.
HTTPS://mugla.diyanet.gov.tr./Yatağan/sayfalar/contentdetail.aspx? Contentld=831&MenuCategory=Kurumsal
Diyanet İşleri Başkanlığı. (2025). https://www.diyanet.gov.tr/tr-tr/Kurumsal/Detay/37738
Duman, M. Z. (2008). Beyânu’l-Hak (Kur’an-ı Kerim’in nüzul sırasına göre tefsiri). Ankara: Fecr Yayınları.
Durkheim, E. (2005). Dini hayatın ilkel biçimleri (Çev. Aydın, F.). İstanbul: Ataç Yayınları.
Durkheim, E. (2006). Toplumsal İş Bölümü (Çev. Özer Ozankaya). İstanbul: Cem Yayınevi.
Durkheim, E. (2013). İntihar (Çev. Zühre İlkgelen). İstanbul: Pozitif Yayınları.
Durkheim, E. (2018). Dinsel Yaşamın İlk Biçimleri (Çev. Özer Ozankaya), İzmir: Cem Yayınevi.
Eken, H. (2007). ‘‘Kurban ve sosyal dayanışma’’. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 7(4), 77-96.
Erbaş, A. (1998). Hristiyan Ayinleri (Sakramentler). İstanbul: Nûn Yayıncılık.
Ergene, M. (1997). Kurbanın dini ve toplumsal kökenleri. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Fichter, J. (2009). Sosyoloji nedir? (Çev. N. Çelebi). Ankara: Anı Yayıncılık.
Freyer, H. (1987). Din Sosyolojisine Giriş (Çev. Battal İnandı). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Freyer, H. (1964). Din Sosyolojisi (Çev. Turgut Kalpsüz). Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınevi.
Girard, R. (2003). Kurban ve Kutsal (Çev. N. Alpay). İstanbul: Metis Yayınları.
Güç, A. (2003). Çeşitli Dinlerde ve İslam’da Kurban. Bursa: Düşünce Kitabevi.
Güler, İ. (1998). “Kur’an’da İmanın ve İnkarın Ahlaki ve Bilişsel Kognitif Temelleri” Düşünce Dergisi, 1, 7-24.
Günay, Ü. (2000). Din Sosyolojisi. İstanbul: İnsan Yayınları.
Günay, Ü. (2020). “Toplumsal Bütünleşme ve Din”, Din Sosyolojisi. Ed. Niyazi Akyüz & İhsan Çapcıoğlu, 406- 420, Ankara: Grafiker Yayınları, 2. Basım.
Güneş, A. (2021). Dini hayatın sosyolojik tahlili: Malatya uygulaması, Ankara: İlahiyat Yayınları.
Hamidullah, M. (1974). İslam Peygamberi (Çev. M. Said Mutlu). İstanbul: İrfan Yayınevi.
Harman, Ö. F. (2019). Kur’an’da Yahudiler. İstanbul: 29 Mayıs Üniversitesi Kur’an Araştırmaları Merkezi Yayınları.
Inskeep, K. W. (1988). “Toplumsallaşma ve Din” (Çev.Yakup Coştu). Din Sosyolojisi El Kitabı, Ankara: Grafiker Yayınları.
Karaca, F. (2015). Din Psikolojisi. Trabzon: Eser Ofset Yayıncılık.
Karagöz, İ. (2007). Dini Kavramlar Sözlüğü. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Katar, M. (1997). Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam’da Tövbe. Ankara: Eskiyeni Yayınları.
Kayaalp, İ. (2005). “Kurban İbadeti ve İletişim Boyutu”, Diyanet Dergisi, 169, 48-52.
Koştaş, M. (1995). Üniversite Öğrencilerinde Dine Bakış. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Kıyak, A. (2021). ‘‘Kutsal ve Kutsalla İletişimin Bir Unsuru Olarak Kurban: (Sinemilli Aleviler Örneğinde)’’. Erciyes Akademi Dergisi, Özel Sayı, 577-596.
Köktaş, M. E. (1993). Türkiye’de Dini Hayat (İzmir Örneği). İstanbul: İşaret Yayınları.
Merrian, B. S. (2013). “Dökümanlardan Verilerin Toplanması’’ Nitel Araştırma (Çev. Selahattin Turan ve Hamit Özen). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Mirel, S. (2020). ‘‘Belgesel Hipotez’e Göre Yahudilik’teki Kurban İbadetinin Tarihsel Süreci’’. Milel ve Nihal: İnanç- Kültür- Mitoloji Araştırmaları Dergisi, 17(1), 61-85.
Narin, İ. (2013). “Cahiliye Döneminde Kurbanlıklar Üzerinde Doğurganlığa Bağlı Olarak Bina Edilmiş Örfler ve Hükümler”. Bingöl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1(2), 63-80.
Okumuş, E. (2020). “Toplumsal Değişim ve Din”, Din Sosyolojisi El Kitabı, Ankara: Grafiker Yayınları.
Olgun, T. (1963). Müslümanlıkta İbadet Tarihi, İstanbul: Işık Basımevi.
Özen, Ç. (2020). ‘‘Kurban Bayramı İbadeti: İstanbul’da Bir Saha Çalışması Örneği’’. Aydın Türklük Bilgisi Dergisi, 6(10), 49-69.
Öztürk, Y. N. (1999). Kur’an’ın Temel Kavramları. İstanbul: Yeni Boyut Yayınları.
Radcliffe- Brown, A.R. (1968). “Din ve Toplum” (Çev. Ünsay Oskay). Sosyal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 23(4), 301-329.
Özyurt, C. (2015). ‘‘Durkheim Sosyolojisinde Toplumsal Bütünleşme Aracı Olarak Din’’. Sosyal Teoride Din, C. Özyurt & A. Zorlu & İ. Mazman (Ed.), (ss. 177- 239). Ankara: Hece Yayınları.
Sezen, Y. (2004). Antropolojiden Psikanalize Kurban ve Din. İstanbul: İz Yayıncılık.
Sinanoğlu, M. (1999). İbadet. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Sinanoğlu, A. (2006). “Günümüz Türkiye’si Genç Nüfusta Toplumsal Değişim, Bütünleşme ve Din İlişkisi -Elbistan Örneği”. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 6, 217-269.
Sherkat, D. E. (2003). “Toplumsallaşma ve Din” (Çev: Yakup Coştu). Din Sosyolojisi El Kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları.
Smart, N. (1998). Dinler: Eski gelenekler ve modern dönüşümler (Çev. E. Kahya). İstanbul: İmge Kitabevi.
Tan, Z. (2011). ‘‘Kur’an Öncesi Arap Toplumunun Örf ve Adetlerini Bilmenin Kur’an-ı Anlamadaki Rolü: Kurban Örneği’’. Kur’an’ın Anlaşılmasına Katkı Açısından Kur’an Öncesi Mekke Toplumu Sempozyumu, İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür ve Sosyal İşler Daire Başkanlığı- Kültür Müdürlüğü Yayınları. (Ss. 117-129)
Taplamacıoğlu, M. (1963). Din Sosyolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Taplamacıoğlu, M. (1975). Din Sosyolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları, 2.Baskı.
Türkkahraman, M. ve Tutar, H. (2009). ‘‘Sosyal Değişme, Bütünleşme ve Çözülme Bağlamında Toplumda Farklı Kültür ve Anlayışların Yeri ve Önemi’’. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 1(1), 1-6.
Türkiye Diyanet Vakfı. (2023). Türkiye Diyanet Vakfı 2023’te 63 milyon 421 bin 735 kişiye ulaştı. Türkiye Diyanet Vakfı Resmî Web Sitesi. https://tdv.org/tr-TR/turkiye-diyanet-vakfi-2023te-63-milyon-421bin-735-kisiye-ulasti/
Uludağ, S. (1988). İslam’da Emir ve Yasakların Hikmeti. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Uygun, A. (2019). ‘‘Bir Kurban Ritüeli Olarak Kurbanın Yakılması ve Yağ Takdimi’’. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 43, 148-163.
Ünal, V. (2010). ‘İslam’da İbadetlerin Sosyal Fonksiyonu’’. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14 (1), 355-370.
Wach, J. (2020). ‘‘Toplumsal Bütünleşme ve Din’’ (Çev. Ünver Günay). Din Sosyoloji El Kitabı, Ankara: Grafiker Yayınları.
Wach, J. (2020). Din Sosyolojisi (Çev. Ünver Günay). İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı Yayınları.
Yaparel, R. (1987). ‘‘Dinin Tanımı Mümkün Müdür?’’ İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 5, 403-414.
Yüceler, F. (1989). Kurban ve Faziletleri, Ankara: Akçağ Yayınları.
Yürük, T. (2020). ‘‘Ninian Smart’ın ‘Yedi Boyutlu Din Modeli’ne göre ortaöğretim programlarında din olgusunun yeri’’. Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 20(20), 760-802.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Ulusal ve Uluslararası Sosyoloji ve Ekonomi Dergisi
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
The journal is licensed under a 